Schoonheid fanfare in beeld: ‘Bierbuiken, snorren en decibels’
De Vlaamse fotograaf Stephan Vanfleteren heeft een prachtig boek gemaakt over de hafabracultuur in België. ‘En avant, marche’ heet het boek over majorettes, harmonies, fanfares en andere blaasorkesten.
Het boek telt 288 bladzijden en is uitgegeven bij Uitgeverij Kannibaal en kost 45 euro. De topfotograaf constateert een oplevende belangstelling voor fanfares en majorettes. In zijn studio ontving hij afgelopen zomer groepen uit heel Vlaanderen. Soms werd de fotograaf even dirigent. Een bloemlezing van de fotograaf.
,,Neen, verliefd op een majorette ben ik nooit geweest. Ik weet waarom; er waren geen majorettes in mijn dorp. Het leven kan niet perfect zijn. Opgroeien zonder de fantasie van voorbijstappende majorettes. Het is een gemis. Erotiek, weet ik nu, is het mooist in beweging. Een karavaan van blote benen, witte laarsjes, heerlijke boezems en vrolijke gezichten. Wat moet er niet in al die hoofden van de dorpsbewoners gedanst hebben wanneer de majorettes door hun straten paradeerden?
Een fanfare was er wel. Een magere troostprijs, vond ik destijds. Bierbuiken, snorren en decibels. Toen zag ik nog niet de schoonheid van een fanfare. Nergens anders dan in een fanfare vind je een groep mensen die samen iets doen in de meest verschillende variaties. Jong naast oud, man naast vrouw, rijk naast arm, opgeleid naast onopgeleid. De notaris speelt samen met de metselaar, de tiener of de gepensioneerde. Contrast in gelijkgezindheid, verbondenheid in muziek. Harmonie in de fanfare”, schreef hij in Volkskrant Magazine van zaterdag 17 november 2012.
Nog een paar gevleugelde uitspraken van de fotograaf. ,,Bij sommige blaasorkesten is de kwaliteit van het spelen het belangrijkst, bij anderen telt de vriendschap, gezelligheid of het plezier. ‘Gene drank, gene klank’, is geen onbekende spreuk onder muzikanten. De naam van de fanfare verraadt hun afkomst. Als ze Sint-Cecilia in hun naam dragen, waren het katholieken. Kwam er ‘vooruit’, ‘arbeid’ of ‘broeders’in voor dan was er een socialistische achtergrond.”
,,Het is een misvatting te denken dat de fanfares en majorettes tot het verleden behoren. Het koperen legioen is nog niet verslagen. In de jaren 80 verdwenen de majorettes zo goed als helemaal uit het straatbeeld, maar nu is er een heuse comeback van de blotebillenparade. Mooie, moderne meisjes nemen de witte handschoen weer op. Het is een ironische en pikantere versie dan de majorettes van weleer. Mooie meisjes op hakken met een knipoog.”
,,Ook de fanfare is aan een stevige remonte bezig. Jongeren vinden opnieuw de weg naar het repetitielokaal. Schaamte is vervangen door trots op hun lidmaatschap. Invloed van Balkanfanfares en Argentijnse murgabeweging doet een nieuwe wind waaien in de fanfares. Zelfs de destijds verfoeide kostuums komen terug. Nog heel even en de gouden epauletten zijn weer hipper dan een T-shirt. Ook de hoofddeksels zijn ware pareltjes. De vorm, de gouden embleempjes en de pluim op de pet zijn als de kers op de taart. Niets is zo mooi als een fanfare in kostuum die als een vertraagd peloton door het dorp snijdt. De klank die langzaam uitsterft wanneer de fanfare om de hoek verdwijnt, en het dorp weer banaal wordt.
De fanfare is cool
En de majorettes bloedheet
http://www.uitgeverijkannibaal.be/en-avant-marche